اين نويسنده و استاد دانشگاه علامه طباطبايي درگفتگو با خبرنگارفرهنگ و ادب مهر، با بيان اين مطلب افزود : واقعيت اين است كه دراين روزگار زبان پارسي آن جهانشاهي پهناور را كه در گذشته داشته ، كما بيش از دست داده است ، روزگاري زبان پارسي برترين زبان فرهنگي جهان بود ، اما امروزدرروزگاررسانه ها و پيوندهاي نزديك فناورانه زبان پارسي آن قلمرو پهناور را از دست داده است .
ميرجلال الدين كزازي ياد آورشد : اين زبان تنها درايران و افغانستان و تاجيكستان روايي دارد ، دركشورهايي مانند هند و پاكستان هم زمينه ها و مايه هاي روايي يافتن اين زبان هنوز برجاي است ، اما سخن دراين است كه جغرافيا دراين ميان چندان كارساز نيست ، زيرا ما زبانهاي ديگررا درجهان امروزمي شناسيم كه به هيچ روي از ديد ادبي و فرهنگي با زبان پارسي سنجيدني نيستند ، اما بيش از اين زبان درجهان شناخته شده اند .
دكتر كزازي تصريح كرد : براي نمونه مي توانيم از زبان ژاپني ياد كنيم ، كشوري كوچك مانند ژاپن كه به هيچ روي از ديد ادبي و فرهنگي با ايران سنجيدني نيست توانسته است زبان خود را كه بسيار پيچيده تر و دشوارتر و ديرياب تر از زبان پارسي است به گونه اي در جهان بگسترد ، چرا ؟
اين پژوهشگرادبي ادامه داد : " ژاپن " در زمينه هاي ديگر كشوري است كه درجهان اثرگذاراست ، اقتصاد بسيار پيشرفته و نيرومند دارد ، به ناچار مردمان كشورهاي ديگربايد زبان ژاپني را بياموزند تا بتوانند از توانشهاي اقتصادي و فناورانه اين كشور بهره ببرند .
وي درادامه اين مطلب اضافه كرد : آشنايي با زبان ، انگيزه اي مي شود براي آشنايي با ادب و فرهنگ يك كشور ؛ به همين دليل است كه ما مي بينيم ژاپن خوراك ها و جامه هاي خود و ديگر ويژگي ها و هنجارهاي فرهنگي و اجتماعي خود را در جهان گسترش داده است .
دكترميرجلال الدين كزازي درپايان به مهرگفت : شناختگي يا نا شناختگي زبان ، به خود آن باز نمي گردد بلكه به زمينه ها و مسائل ديگر وابسته است .
نظر شما